மீ த பர்ஸ்ட்

இந்த “முதல்” என்ற வார்த்தை பெரியவர்களிடம் எப்படியொரு தாக்கத்தை உண்டு பண்ணுகிறதோ அதை விட அதிகமாய் சிறார்களிடம் உண்டு செய்கிறது.

உதாரணத்துக்கு நீ தான் பர்ஸ்ட் அப்படின்னு சொல்லிப்பாருங்க, அடுத்து அவஙக் எவ்வளோ குதிச்சு குதிச்சு விளையாடுவாங்க
சில சமயம் சொன்னத கேட்பாங்க, ஒழுங்கா சாப்பிடக் கூட செய்வாங்க. சாக்லேட் என்ற மகுடிக்கு மயங்காத பாம்புகள் கூட இந்த நீ தான் பர்ஸ்ட் என்ற வார்த்தைக்கு மயங்கும்.

இந்த பர்ஸ்ட் என்பதின் எல்லை ஒரு வரையறை வரை இருத்தல் நலம். இல்லையெனில் நிறைய விளைவுகளை சந்திக்க நேரிடும்.

நான்கு குழந்தைகள் உட்கார்ந்து சாப்பிடும் போதோ இல்லை நம் வீட்டினில் அனைவரும் சாப்பிடும் போதோ, நம் குழந்தை சாப்பிட வேண்டும், சீக்கிரம் சாப்பிட வேண்டும் என்பதை
கருத்தில் கொண்டு பெரியவர்கள் குழந்தையின் பெயர் சொல்லி அவன் தான் பர்ஸ்ட் என்பார்கள். உதாரணத்திற்கு ராம் தான்ப்பா பர்ஸ்ட்டு, நாங்கள்லாம் செகண்டு தாம்ப்பா என்றாலே போதுமே அது அவசர அவசரமாக உணவை விழுங்கும்.

அதே போல படிப்பிலும், எங்க பையன் தான் எப்பவும் பர்ஸ்ட்டு வருவான் இல்லப்பா, நல்லா படிப்பானே, ஏ. பி. சி. டி யெல்லாம் நல்லா எழுதுவானே, ரைம்ஸ் எல்லாம் சமத்தா சொல்லுவானே என்று நீட்டி முழக்கி எல்லார் முன்னிலையிலும் அந்தக் குழந்தையையே முதலாக்குவார்கள். ஊக்கப்படுத்துகிறார்களாம்.

இது போன்ற சொற்களின் விளைவுகளை குழந்தைகளின் முன்னால் கொண்டு செல்லும் போது அந்தக் குழந்தைகள் என்னவாக இருக்கும் என்பதை கண்கூடாக கண்டேன்.

என் நாத்தனாருக்கு ஒரே மகன். பெயர் ஹரி, படிப்பில், விளையாட்டில் எல்லாம் சுட்டி. 6 வருடங்கள் கழித்து பிறந்தவன் ஆதலால் அப்பா, அம்மாவிற்கு செல்லம். அவன் அம்மா எல்லாவற்றையுமே நன்றாகத் தான் சொல்லித்தந்தார்கள். கதை சொல்வது, அப்புறம் சின்ன சின்ன ஆக்டிவிட்டிஸ் என, ஆனால் எங்கே கோட்டை விட்டார்கள் என்று தெரியவில்லை, இந்த பர்ஸ்ட் என்ற வார்த்தை அவனுக்கு மந்திரமாகிவிட்டது. ஆரம்பத்தில் அது நன்றாகப் போக இப்போது அவனுக்கு வயது 5, அதுவே நெகட்டிவ் ஆகப்போய்க் கொண்டிருக்கிறது.

1. வீட்டில் அவனும், அவன் அப்பாவும் சாப்பிடும் போது, அவன் அப்பா முதலில் சாப்பிட்டு எழுந்துவிட்டால், இவன் கோபித்துக்கொண்டு, முகத்தை உர் ரென்றும் வைத்துக்கொண்டு அதற்கப்புறம் சாப்பிட மாட்டானாம்.இப்போதெல்லாம் அவன் அப்பா சாப்பிட்டு முடித்தபின் ஒரு கவளத்தை இவன் சாப்பிட்டு எழும் வரை தன் தட்டில் வைத்துக்கொண்டிருக்கிறாராம்.

2. அவன் ஸ்கூலில் (எய்ம்ஸ், செய்யாறு) எல்.கே.ஜிக்கே ஸ்கூல் ஆண்டு விழாவில் முதல் வந்த குழந்தைக்கு மெடலெல்லாம் போட்டு கான்வொகேஷன் நடத்தி இருக்கிறார்கள். இவன் நன்றாகப் படிக்கும் பையன் தான். என்ன காரணத்தினாலோ மூன்றாவதோ, நான்காவதோ வந்திருக்கிறான். போச்சு, அங்கேயே அழுகை ஆரம்பிக்க வீட்டுக்கு வரும் வரைக்கும் அடங்கவில்லையாம், கூடவே நான் இப்பவே அந்த மெடலை போட்டுக்கனும் என்று அடம் வேறு. சரி முதல் வந்த குழந்தை இவன் ப்ரெண்ட் தானே என்று அந்தக் குழந்தையின் அப்பா, ம்மா, கொஞ்சம் அந்த மெடலை ஹரி போட்டுக்கட்டும் குடும்மா என்றதற்கு அது தராமல் போகவே, இன்னும் ஆர்ப்பாட்டம் கூடியிருக்கிறது.

3. லீவிற்காக சென்னைக்கு எங்கள் வீட்டிற்கு வந்தபோதும் இதே கதைதான். அமித்துவிற்கு எதையாவது விட்டுத்தந்தாலும், அவள் எதையாவது முதலில் எடுத்துவிட்டாளோ, செய்து விட்டாளோ அவ்ளோதான் எல்லாம் போயே போச். சார் முகத்தை தூக்கி வைத்துக்கொண்டு மூலையில் உட்கார்ந்து விடுவார். மீறி ஏதாவது கேட்டால் அழுகை வெடிக்கும், நான் தான் மொதல்ல எடுப்பேன்னு சொன்னேன்ல , பின்ன ஏன் அவ எடுத்தா என்பது மாதிரியான டயலாக்ஸ்.

4. அவனின் இந்தப் போக்கை குறித்து என்னை மிகவும் பாதித்த ஒரு விஷ்யம்: ஒரு பேப்பரில் நிறைய யானைகள் கும்பலாகவும், ஒன்றன் பின் ஒன்றாகவும் போய்க்கொண்டு இருப்பது போன்ற படம் இருந்தது. நான் அமித்துவிடம் த்தோ, பாரு யானை, குட்டியானை, பெரிய யானை என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். அவளும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அமித்துவும் த்தோ த்தோ என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். இந்தக் குட்டியானை தான் வர்ஷினியாம் என்றும் சொன்னேன்.அருகில் விளையாடிக்கொண்டிருந்த அவன், அதை விடுத்து, பேப்பரிடம் வந்து, மாமி எது வர்ஷினின்னு சொன்னீங்க என்றான், த்தோ இதுதாண்டா குட்டியா இருக்குப் பாரு என்றேன் நடுவில் இருந்த யானையை காண்பித்து, உடனே இவன் இது வர்ஷினி, அதற்கு முன்னர் இருந்த யானை சஞ்சு (அவனை விடப் பெரிய அவனின் மாமா மகள்), அதற்கும் முன்னர் முதலில் இருந்த யானை தான் எனவும் கூறினான். அதற்கு நானோ, சஞ்சு உன்னோட பெரியவடா, அப்ப அது அவள் தானே என்றேன். இல்ல இல்ல அதான் நானு, எனக்குப் பின்னாடி தான் சஞ்சு என்றான். எனக்கு நான் சொன்னது தவறா, இல்லை அவனுக்கு நான் எப்படி சொல்லிக்கொடுத்திருக்க வேண்டும் என்றும் புரியவில்லை.

இதை படிக்கும் அம்மாக்கள், இவனுக்கு இருக்கும் இந்த பர்ஸ்ட் என்ற வார்த்தையின் தாக்கத்தை எப்படி சொல்லி புரிய வைப்பது என்றும் சொல்லிவிடுங்கள்.